CYP2C9-metaboliseerderprofiel

Cytochroom CYP2C9 is een enzym van de hepatische cytochroom P450-familie, waarvan de belangrijkste functie het metabolisme van xenobiotica is. Tot de substraten behoren meerdere veelgebruikte ontstekingsremmende medicijnen, dus varianten in dit gen hebben invloed op het metabolisme van veelgebruikte medicijnen.

CYP P450 is een superfamilie van enzymen die betrokken zijn bij de enzymatische oxidatie van steroïden, vetzuren, xenobiotica en andere biosynthetische routes. Deze enzymen zetten xenobiotica om in wateroplosbare derivaten om hun uitscheiding te vergemakkelijken. CYP2C9 wordt voornamelijk in de lever gevonden, maar kan ook in andere weefsels zoals de twaalfvingerige darm of dunne darm worden aangetroffen.

Cytochroom CYP2C9 is lid van deze enzymenfamilie en kan samen met CYP2C19 tot 20% van de totale activiteit voor zijn rekening nemen. Het is betrokken bij het metabolisme van een groot aantal xenobiotica, waaronder veel voorgeschreven geneesmiddelen zoals niet-steroïde ontstekingsremmers (ibuprofen, diclofenac, celecoxib), anti-epileptica (zoals fenytoïne) en anticoagulantia (zoals warfarine), naast vele andere.

Naast het bovenstaande is CYP2C9 ook betrokken bij de biotransformatie van andere xenobiotica zoals milieu- en industriële verontreinigende stoffen, hoewel op een veel minder belangrijke manier. Net als andere enzymen van dezelfde familie is CYP2C9 ook betrokken bij de biosynthese van melatonine, cholesterol, steroïden en andere lipiden.

Dit gen is zeer polymorf, met verlies-van-functie en verlies-van-functie allelen, wat niet alleen het vermogen om de hierboven beschreven geneesmiddelen te metaboliseren beïnvloedt, maar ook het risico op mogelijke bijwerkingen.

Het is belangrijk om in gedachten te houden dat, onafhankelijk van de effecten op de activiteit die de verschillende genotypes kunnen hebben, er meerdere geneesmiddelen en voedingsmiddelen (zoals sint-janskruid of soja) zijn die als remmers of inductoren kunnen werken en die hun functie aanzienlijk beïnvloeden. Dit is vooral belangrijk bij polytherapie omdat het de therapeutische werking en de aanwezigheid van bijwerkingen van geneesmiddelen die gemetaboliseerd worden door CYP2C9 kan bepalen.