Testy DNA pochodzenie

Włochy położone są w południowej części Europy i w centrum Morza Śródziemnego. Szacuje się, że jego populacja składa się z około 60 milionów osobników. Przez wieki kraj ten był obszarem osiedlania się różnych populacji, podkreślając Celtów na północy i Greków na południu terytorium. To nierównomierne zasiedlenie pierwszych osadników stało się przyczyną obecnego zróżnicowania genetycznego Włochów na całym półwyspie. Południowi Włosi są genetycznie podobni do Greków, natomiast północni Włosi są bliżsi Hiszpanom i Francuzom z południa.

Populacja Żydów aszkenazyjskich to grupa, która liczy obecnie około 10 milionów osób. Ich pochodzenie datuje się na około 2000 lat, kiedy to ich przodkowie przenieśli się z Azji Zachodniej do Europy Środkowej. Ich historia naznaczona jest prześladowaniami, ludobójstwami i Holokaustem, które miały miejsce podczas II wojny światowej. To historyczne wydarzenie spowodowało, że Żydzi zaczęli emigrować po całym świecie. Obecnie najbardziej reprezentatywne grupy Aszkenazyjczyków rozmieszczone są w Stanach Zjednoczonych, Izraelu i byłym Związku Radzieckim. W obrębie tej społeczności powszechną praktyką są małżeństwa konsanguineous, więc stała się ona bardzo charakterystyczną i homogeniczną z genetycznego punktu widzenia populacją.

Sardynia to wyspa położona w centrum Morza Śródziemnego, granicząca od północy z Korsyką, od wschodu z Półwyspem Apenińskim, od południa z Tunezją i od zachodu z Balearami. Ta wyspa ma około 1,5 mln mieszkańców, a jej historia jest dość starożytna i bogata. Pierwsze osadnictwo na tym terenie miało miejsce ponad 10 tys. lat temu i pochodziło z Półwyspu Apenińskiego, Półwyspu Iberyjskiego i Afryki. Od tego czasu Sardyńczycy nie przechodzili większych migracji. Fakt ten, wraz z położeniem geograficznym terytorium, sprawił, że genetyka Sardynii jest bardzo charakterystyczna i różni się od pozostałych populacji jej środowiska geograficznego.

Rozmieszczona w północnej części kontynentu amerykańskiego jest populacja rdzennych mieszkańców Pima. Jest to grupa etniczna, która obecnie liczy kilkuset mieszkańców o czysto pimskiej genetyce. Pierwszym regionem zamieszkałym przez ten lud była zachodnia Kanada, a stamtąd rozszerzył się on, zajmując dużą część kontynentu. Na poziomie genetycznym sprawdzono, że Pima wywodzą się od pierwszych mieszkańców kontynentu amerykańskiego, którzy przybyli z Azji Wschodniej.

Rdzenna ludność Ameryki Południowej i Środkowej, zwana również Indianami Amerykańskimi lub Indianami Amerykańskimi, to pierwotni mieszkańcy tego obszaru geograficznego. Ich pochodzenie nie jest do końca jasne, choć uważa się, że wywodzą się z grup myśliwskich, które migrowały do Ameryki przez Cieśninę Beringa podczas ostatniego zlodowacenia Würm. Do tej kategorii należą grupy etniczne Majów, Mixtec, Zapotec i Mixe (Meksyk), Quechua (Peru i Boliwia), Karitiana i Surui (Brazylia), Chané (Argentyna), Piapoco (Kolumbia i Wenezuela) oraz rdzenni mieszkańcy Meksyku i Peru. Biorąc pod uwagę pochodzenie tych grup etnicznych, często można znaleźć duży procent ich genetyki u obecnych mieszkańców Ameryki Południowej.

Papuasi są rdzenną grupą etniczną Papui Nowej Gwinei w Oceanii. Państwo Papua Nowa Gwinea obejmuje wschodnią połowę wyspy Nowa Gwinea, a także liczne okoliczne wyspy. Papua Nowa Gwinea jest zamieszkiwana od czasów starożytnych, a najstarsze znalezione na tym obszarze szczątki archeologiczne pochodzą sprzed 60 tysięcy lat. Genetycznie bardzo niewiele wiadomo o tych wczesnych osadnikach, choć uważa się, że mogli oni pochodzić z Azji Południowo-Wschodniej.

Melanezyjczycy to rdzenni mieszkańcy Melanezji, regionu Oceanii, który rozciąga się na zachodnią część Nowej Gwinei. Wiele badań naukowych wskazuje, że pierwsi mieszkańcy tego regionu przybyli podczas migracji Afrykanów na kontynent azjatycki. Po latach na tym terytorium nastąpiło kilka fal osiedlania się ludów austronezyjskich, dając początek licznym złożonym mieszankom genetycznym.

Maghreb to region położony w Afryce Północnej, którego genetyka reprezentowana jest głównie w krajach Algierii, Libii, Mauretanii, Maroka, Sahary Zachodniej i Tunezji. Liczy ponad 100 milionów mieszkańców. Pierwszymi osadnikami Maghrebu byli Imazighenowie, bardziej znani jako Berberowie. Od tego czasu terytorium Maghrebu przyjęło kilka fal migracyjnych, takich jak przybycie Andaluzyjczyków, Imperium Osmańskiego czy kolonizacja francuska. Z tego powodu ludność Maghrebu dzieli dużą część swojej genetyki z niektórymi krajami południowej Europy.

Liczące około 20 milionów mieszkańców Gambia i Senegal to dwa kraje Afryki Zachodniej położone najdalej na zachód na kontynencie. Genetyka Gambii i Senegalu została silnie naznaczona przez historyczne epizody mobilności ludzi i handlu, będąc epicentrum afrykańskiego niewolnictwa między XVI a XVIII wiekiem. Obecnie jest to region, w którym osiedliły się różne grupy etniczne, z których najbardziej reprezentatywną jest Mandinga: ponad 30% mieszkańców Gambii i Senegalu należy do tej grupy.

Sierra Leone i Liberia, liczące łącznie 8 mln mieszkańców, położone są w Afryce Zachodniej. Pochodzenie obu krajów jest ściśle związane, gdyż sięga walki, która toczyła się w XVIII wieku z niewolnictwem po obu stronach Atlantyku. Na całym terytorium osiedliły się liczne ludy, choć najbardziej charakterystyczną grupą etniczną są Mende, stanowiący 30% całej populacji.

Położone w Afryce Zachodniej i liczące około 230 milionów mieszkańców Nigeria i Ghana. Historia tego afrykańskiego regionu naznaczona jest ciągłymi europejskimi wyprawami na Złote Wybrzeże, co znajduje odzwierciedlenie w jego genetyce. W wyniku tej różnorodności genetycznej w regionie zidentyfikowano ponad 250 grup etnicznych, z których najważniejsze to lud Esan i lud Yoruba.

Liczące około 47 milionów mieszkańców Kenia i Uganda to dwa afrykańskie kraje położone we wschodniej części kontynentu. W regionie tym od kilku wieków osiedlają się różne grupy etniczne, z których najbardziej reprezentatywne są ludy Luhya i Luo. Grupy te początkowo osiedlały się we wschodniej i zachodniej części Ugandy, choć w drugiej połowie XV wieku migrowały do zachodniej Kenii. Z tego powodu te dwa regiony wykazują wysoki stopień podobieństwa genetycznego.

Terminem pigmej określa się osobników żyjących w Afryce Środkowej, zwłaszcza w afrykańskich lasach równikowych. Wraz z Buszmenami lub Sanami uważani są za najstarszych mieszkańców Afryki. Wysoki stopień inbredu tych plemion, wraz z ich izolacją w lasach, dał im bardzo charakterystyczną genetykę w stosunku do reszty populacji afrykańskich. Jako ciekawostkę i wynik tak charakterystycznej genetyki warto wspomnieć o krótkim wzroście i krótkiej długości życia (w granicach 15-24 lat) osobników tworzących te plemiona.

Azja Środkowa to terytorium o dużej liczbie grup etnicznych, rozmieszczonych głównie w pięciu krajach: Kazachstanie, Kirgistanie, Tadżykistanie, Turkmenistanie i Uzbekistanie. Pochodzenie tej populacji sięga ekspansji indo-irańskiej i turkijskiej, która miała miejsce przed wiekami. W efekcie dzisiejsi Azjaci Środkowi dzielą wysoki stopień podobieństwa genetycznego z ludami Azji Zachodniej.

Położone w Azji Południowej i liczące ponad 235 mln mieszkańców są Pakistan i Afganistan. Ze względu na swoje położenie geograficzne są regionem zasiedlonym przez różne ludy. Z tego powodu są to obecnie dwa kraje o dużej zmienności genetycznej, zamieszkane przez liczne grupy etniczne. W Pakistanie wyróżnia się populacje Pasztunów, Sindhi, Pendżabów czy Beludżów, natomiast w Afganistanie można spotkać takie grupy jak Pasztunowie, Jajikowie, Hazarowie, Uzbecy czy Beludżowie.

Gudżaraci to grupa etniczna licząca około 60 milionów osobników. Pochodzą ze stanu Gujarat, położonego w północno-zachodniej części subkontynentu indyjskiego. Biorąc pod uwagę jego złożoną historię, jest to lud o dużej różnorodności genetycznej. Przez kilka stuleci stan Gudżarat był miejscem spotkań ważnych ruchów migracyjnych, głównie między wybrzeżami Morza Arabskiego, regionu, z którym dzieli pewien stopień podobieństwa genetycznego.

Stan Pendżab, położony w północno-zachodnich Indiach, pełnił rolę głównego przejścia dla wszystkich większych inwazji ludzkich na subkontynencie indyjskim. Efektem tego było mieszanie się obcych genów z lokalnymi populacjami, co skutkowało dużą różnorodnością genetyczną i wpływało na strukturę genetyczną populacji pendżabskich. Obecnie najbardziej reprezentatywną grupą etniczną w regionie są Pendżabczycy, ludność pozostająca pod silnym wpływem kultury hinduistycznej, buddyjskiej i islamskiej.

Bangladesz i północno-wschodnie Indie znajdują się w wyjątkowym położeniu geograficznym, co ukształtowało obecną mozaikę genetyczną tego regionu. Pierwszymi ludami, które osiedliły się na tym terenie były ludy austroazjatyckie, tybetańsko-birmańskie, drawidyjskie i indoeuropejskie. Z tego powodu mieszkańcy Bangladeszu i północno-wschodnich Indii mają wspólne markery genetyczne z populacjami Azji Zachodniej.

Południowe Indie i Sri Lanka to region zamieszkany przez ponad 230 milionów ludzi, rozmieszczonych głównie w stanach Andhra Pradesh, Tamil, Nadu, Karnataka i Kerala, a także na wyspie Sri Lanka. Większość mieszkańców tego regionu należy do ludu Telugu, większościowej grupy etnicznej na tym terytorium. Telugowie, podobnie jak niektórzy inni Południowi Azjaci, wywodzą się z mieszanki plemion przeddrawidyjskich, drawidyjskich i indoaryjskich, które po raz pierwszy osiedliły się na tym terytorium ponad 70 000 lat temu.

Japończycy to grupa wywodząca się z archipelagu Japonii, położonego we wschodniej Azji. Najstarsze dowody archeologiczne z tego regionu odpowiadają grupom łowców-zbieraczy datowanym na ponad 39 000 lat, kiedy to istniało jeszcze połączenie lądowe między archipelagiem a kontynentem azjatyckim. Pod względem geograficznym na tym terytorium można wyróżnić kilka grup etnicznych, w tym Yamatos, Ainus i Ryukyuan. Yamatowie są jednak najliczniejszym ludem i określenie Japończycy na ogół odnosi się bezpośrednio do tej grupy.

Koreańczycy są jedną z największych grup w Azji Wschodniej. Populacja liczy około 80 milionów osobników, rozmieszczonych zarówno w północnej, jak i południowej Korei. Uważa się, że pierwsi osadnicy tej grupy wywodzili się ze starożytnych ludów Mandżurii, Mongolii i południowej Syberii, którzy w epoce brązu osiedlili się w północnej Korei. Obecnie jest to jedna z najbardziej homogenicznych genetycznie populacji na świecie.

Do grupy tej należą osoby należące do narodu mongolskiego oraz do grup etnicznych Oroquen, Xibe, Hezher i Daur, mających siedzibę w północnych Chinach. Mongołowie są większościową grupą etniczną tej grupy i liczą około 10 milionów osobników, rozmieszczonych w północnych Chinach, Mongolii i południowej Azji. Biorąc pod uwagę wspólną przeszłość historyczną dzieloną przez wszystkie te populacje, są one blisko spokrewnionymi grupami etnicznymi z genetycznego punktu widzenia.

Kategoria ta obejmuje chińską grupę etniczną Dai oraz niektóre populacje Półwyspu Indochińskiego, szczególnie te znajdujące się w Kambodży, Wietnamie, Laosie, Birmie, Tajlandii i Malezji. Chociaż grupa Dai jest bardzo charakterystyczna z genetycznego punktu widzenia, jest blisko spokrewniona z populacjami indochińskimi. Na szczególną uwagę zasługuje podobieństwo genetyczne z ludnością wietnamską, wywodzącą się z Wietnamu i południowych Chin; ludnością khmerską, dominującą grupą etniczną w Kambodży; oraz ludnością tajską, rozmieszczoną głównie w Tajlandii. Z tego powodu wszystkie wyżej wymienione populacje zaliczane są do jednej grupy.

Ludność Han to grupa etniczna pochodząca z Chin. Jest to jedna z największych grup etnicznych na świecie, licząca ok. 1,2 mld osób (ok. 18% ludności świata). Kilka badań naukowych sugeruje, że Hansowie są potomkami plemienia Huaxia, starożytnej populacji, z którą dzielą większość markerów genetycznych. Jest to obecnie bardzo jednorodna genetycznie populacja.

Syberia to region, który rozciąga się w północnej Azji i stanowi najbardziej azjatycką część Rosji. Ma około 40 milionów mieszkańców, z czego 10% stanowią rdzenne plemiona. Do najbardziej reprezentatywnych grup etnicznych na tym terytorium należą Jakuci, którzy dzielą podobieństwa genetyczne z innymi grupami tubylczymi zamieszkującymi region, takimi jak Ewenkowie i Ułani. Ponadto, biorąc pod uwagę położenie geograficzne tych ludów, ewolucja doprowadziła do rozpowszechnienia modyfikacji genetycznych, które pozwoliły im na przystosowanie się do ekstremalnych warunków klimatycznych.

Nazwa Beduin przypisywana jest koczowniczej ludności arabskiej zamieszkującej pustynie Bliskiego Wschodu, Półwyspu Arabskiego i Afryki Północnej. Szacuje się, że ta grupa etniczna liczy ponad 25 milionów osobników, osiadłych głównie w Sudanie, Algierii, Arabii Saudyjskiej i Iraku. Jej pochodzenie datuje się na VII wiek Arabii i szybką ekspansję w całej Azji Zachodniej. Dziś Beduini są narodem genetycznie niejednorodnym. W zależności od miejsc, do których migrowali, utworzyły się podgrupy koczowników, które mogą wykazywać duże podobieństwo genetyczne do Turków, Kurdów czy Arabów.

Półwysep Arabski i wschodnia część Morza Śródziemnego położone są u zbiegu Afryki i Azji i obejmują takie kraje jak m.in. Egipt, Arabia Saudyjska, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Kuwejt, Oman, Katar, Jemen, Syria, Liban i Palestyna. Na terytorium tym współistnieją różne grupy etniczne, przy czym największą grupę stanowią Egipcjanie - ponad 100 mln osób, a następnie Beduini, Cyganie i Nubijczycy - po ponad 1 mln osób. Biorąc pod uwagę bliskość geograficzną wszystkich tych regionów, mają one wspólny ważny element genetyczny, dlatego też są rozpatrywane w tej samej kategorii.

Populacja Żydów aszkenazyjskich to grupa, która liczy obecnie około 10 milionów osób. Ich pochodzenie datuje się na około 2000 lat, kiedy to ich przodkowie przenieśli się z Azji Zachodniej do Europy Środkowej. Ich historia naznaczona jest prześladowaniami, ludobójstwami i Holokaustem, które miały miejsce podczas II wojny światowej. To historyczne wydarzenie spowodowało, że Żydzi zaczęli emigrować po całym świecie. Obecnie najbardziej reprezentatywne grupy Aszkenazyjczyków rozmieszczone są w Stanach Zjednoczonych, Izraelu i byłym Związku Radzieckim. W obrębie tej społeczności powszechną praktyką są małżeństwa konsanguineous, więc stała się ona bardzo charakterystyczną i homogeniczną z genetycznego punktu widzenia populacją.

Położone w Azji Zachodniej Turcja, Iran i Kaukaz są domem dla ponad 183 milionów ludzi. Jest to jeden z regionów o największej liczbie grup etnicznych na świecie, a wszystkie one mają wspólną historię genetyczną. Początki tych populacji wyznaczyło osadnictwo Mongołów w XIII wieku, co spowodowało dużą liczbę migracji na sąsiednie terytoria. Z tego powodu genetyka Turków, Kaukazów i Irańczyków prezentuje markery genetyczne wspólne z populacjami południowoeuropejskimi, zwłaszcza w przypadku południowych Włochów.